اوتیسم یک اختلال نادر است که با ویژگی تعامل اجتماعی و روابط آسیب دیده و رفتار محدود و تکراری مشخص می‌شود. پدر یا مادر می‌تواند علائم اوتیسم را قبل از اینکه کودک به سن سه سالگی برسد مشاهده کند. علت دقیق اوتیسم فعلاً برای متخصصان پزشکی ناشناخته است اما یک ارتباط قوی بین اوتیسم و وراثت وجود دارد. اوتیسم اساساً یک اختلال رشدی است که بر پیشرفت نرمال مغز تأثیر می‌گذارد و اطلاعات پردازش شده توسط مغز را تغییر می‌دهد. اینکه چگونه این اتفاق می‌افتد فعلاً تا به امروز ناشناخته است.
وقتی که یک نوزاد تازه به دنیا می‌آید زیاد می‌خوابد اما کم کم با چرخه‌ی خواب و بیداری سازگار می‌شود. اما دیده شده که بیشتر کودکان اوتیسمی از اختلالات خواب متعددی رنج می‌برند. برای برخی کودکان به خواب رفتن مشکل می‌شود، بعضی کیفیت خواب ضعیفی دارند، یا در طول خواب بارها از خواب بیدار می‌شوند و یا روتین خواب ناپیوسته‌ای دارند و زود از خواب بیدار می‌شوند. این فقط مشکل این کودکان نیست بلکه علت نگرانی مراقبان یا والدین بچه‌های اوتیسمی است. والدین کودکان اوتیسمی نیز به خاطر مراقبت دائمی از این کودکان وقتی که خواب نیستند، خواب خوبی ندارند. در نتیجه این باعث تهدید سلامتی نه تنها کودکان بلکه والدین نیز می‌شود. بنابراین برای والدین ضروری است که راههایی پیدا کنند تا خواب خوبی داشته باشند.
تأثیر اختلالات خواب بر کودکان اوتیسمی و والدین‌شان :
تأثیر زیان آور مشکلات خواب بر روی کودکان اوتیسمی به صورت‌های مختلفی نشان داده می‌شود. مشاهده شده که کودکان مبتلا به اوتیسم همراه با اختلالات خواب، بیشتر در معرض افسرده شدن و پرخاشگری قرار دارند. برخی ممکن است بیشتر منزوی شوند و برخی عصبانی یا خود تخریب بشوند. در برخی کودکان منجر به افزایش بیش فعالی و کم خلقی می‌شود که به مشکلات رفتاری آنها اضافه می‌کند. در برخی موارد اختلالات خواب مستقیماً روی عملکرد ادراکی کودک تأثیر می‌گذارد و منجر به یادگیری ضعیف و درک ناکافی چیزهای تازه می‌شود. تمام این عوامل باعث ممانعت از پیشرفت همه جانبه کودکی می‌شود که با اوتیسم در حال مبارزه است.
وقتی که یک کودک در شب فعال است مسلماً پدر یا مادر نمی‌تواند خواب خوبی داشته باشد. برخی مطالعات نشان می‌دهد که والدین کودکان اوتیسمی نسبت به والدین کودکان معمولی کمتر می‌خوابند. بسیاری از پدر و مادران کودکان اوتیسمی اعلام کرده‌اند که کودک‌شان تا ساعت ۳ یا ۴ صبح بیدار است در نتیجه والدین نمی‌توانند بخوابند. این مشکل بدتر می‌شود وقتی که این والدین، یک کودک غیر اوتیسمی داشته باشند که صبح سر ساعت معمول از خواب بیدار شود. در چنین وضعیتی آنها به سختی سه یا چهار ساعت می‌خوابند که این عوارضی برای سلامتی جسمی و روانی آنها دارد. محرومیت شدید بزرگسالان از خواب منجر به مشکلات هاضمه، تهوع و ترشی معده می‌شود. علاوه بر این کمبود خواب باعث عصبانیت، احساس خواب آلودگی در طول روز، افسردگی و در کل محرومیت از سالم بودن می‌شود. در زیر چند روش ارائه شده که به والدین کودکان اوتیسمی کمک می‌کند تا هم کودکان و هم خودشان خواب خوبی داشته باشند.
اختلالات خواب و اوتیسم
توصیه‌هایی برای والدین کودکان اوتیسمی :
• یک زمان خواب ثابت را برای کودکان خود تثبیت کنید. کودک شما این کار را ممکن است از نشانه‌های اجتماعی فرا نگیرد. در ابتدا این کار سخت است اما با تمرین می‌توانید به آن دست یابید.
• مطمئن شوید که حداقل سه ساعت قبل از به خواب رفتن، به کودکان خود کافئین، شکر و محرک‌های دیگری ندهید.
• محل خواب خوبی را در اتاق با استفاده از پرده‌های ضخیم، عایق صدا کردن اتاق با بستن پنجره، برای کودکان خود ایجاد کنید. هم چنین به دمای اتاق توجه کنید و آن را مناسب کودک خود سازید.
• مصرف روزانه مکمل مِلاتونین به خوابیدن کمک می‌کند. ملاتونین یک داروی کمکی است که در کمک به خوابیدن کودکان بر طبق یک برنامه معمول خواب، مؤثر و ایمن است. اما توصیه می‌شود که قبل از مصرف با پزشک خود مشورت کنید.
• شاید تلاش کنید که از خوابیدن کودکان خود در ساعت‌های دیگر روز جلوگیری کنید به خصوص وقتی او در حال سازگاری با برنامه معمول خواب است.
• در نهایت خانه‌ی خود را برای کودک ایمن سازید تا حتی اگر شب نخوابید احتمال برخورد و حادثه کاهش یابد.
این توصیه‌هامی‌توانند توسط والدین کودکان اوتیسم به کار برده شوند تا خودشان و کودکانشان خواب خوبی را در شب داشته باشند.
