زمان مناسب و روشهای آموزش توالت به کودکان

آموزش آداب اجابت مزاج یک مسئله مهم در رشد و تکامل کودک است و درک آن توسط کودک زمانی روی می‌دهد که بتواند بین انتظارات اجتماع و نیاز درونیش برای استقلال ارتباط برقرارکند . معمولا این آموزش در دختران زودتر از پسران به نتیجه می رسد.

ارزیابی ویافتن زمان مناسب آموزش

با توجه به منحصر به فرد بودن کودکان و خانواده ها ، سن مناسب برای آموزش توالت کردن در هر کودک متفاوت است. همچنین وجود مهارت‌های مختلف آمادگی برای موفقیت آموزش ضروری است . اولین مهارتی که باید کسب ‌شده باشد، مربوط به حرکات روده‌ای در طول شب است که در حدود ۲۲ ماهگی در دخترها و ۲۵ ماهگی در پسرها اتفاق می‌افتد . توانایی بالا کشیدن لباس زیر یا شورت‌های تمرین توالت آخرین مهارت کسب شده است که حدود ۵/۲۹ ماهگی در دخترها و ۵/۳۳ ماهگی در پسرها روی می‌دهد. معمولا در اکثر کودکان مهارتهای رشدی که برای آموزش توالت کردن مورد نیاز است بعد از سن ۲۴ ماهگی رخ می‌دهد (هر چند که دربرخی حدود ۱۲ ماهگی پیدا می شود) . کودکانی که والدین‌شان زمان آمادگی را زودتر تخمین بزنند ممکن است با آموزش طولانی‌تر یا مشکلات توالت کردن مواجه شوند.بطور کلی اکثر صاحب‌نظران توصیه می‌کنند که آموزش بعد از ۱۸ ماهگی آغاز و در ۳۶-۲۴ ماهگی تمام شود.

روش‌های آموزش

چندین روش برای کودکانی که از نظر تکاملی طبیعی هستند و برای اولین بار آموزش داده می‌شوند، وجود دارد . این روش‌ها در تکنیک و نقاط پایانی با هم تفاوت دارند.

روش کودک محور Brazelton
رویکرد کودک ‌محور برازلتون بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. این روش که در سال ۱۹۶۲ معرفی شد، از بلوغ فیزیولوژیک، توانایی درک و پاسخ به فیدبک‌های خارجی و انگیزش درونی برای ارزیابی آمادگی کودک استفاده می‌نماید و برآغاز تدریجی آموزش توالت، فقط بعد از پیدایش نقاط عطف خاص زمانی و فیزیولوژیک تاکید دارد. این روش مستلزم مشارکت کودک و والدین می‌باشد.

راهکارهای آکادمی اطفال آمریکا (AAP)
راهکارهای AAPبسیاری از اجزای رویکرد کودک‌محور را شامل شده است. AAPبر این که کودکان تا زمان آمادگی از نظر رفتاری، احساسی و تکاملی ، نباید برای شروع آموزش توالت تحت فشار قرار بگیرند ،تاکید دارد. این راهکار توصیه می‌کند که آموزش پس از ۱۸ ماهگی و با استفاده از صندلی لگن‌دار شروع شود .

روش آزرین (Azrin) و فوکس (Foxx)
رویکرد «آموزش توالت در یک روز» یک روش فشرده والدین‌ محور و بر شرطی کردن عامل تاکید دارد .این روش از یک مطالعه آموزش توالت روی افرادی که در آسایشگاه نگهداری می‌شدند و از نظر ذهنی کم توان بودند به‌دست آمد . این روش که اساسا برای کنترل مثانه طراحی شده بود با موفقیت برای کنترل روده نیز به کار گرفته شده است.
با وجودیکه به نظر می‌رسد تمام روش‌ها به یک اندازه قادر به آموزش موفق توالت کردن در کودکان سالم هستند. اما باید توجه داشت که پیدا کردن روش مناسب برای هر خانواده امری ضروری است. گرفتن نتایج سریع‌ ، راحت تر بودن و یا در اختیار داشتن منابع کمتر یا بیشتر ، در انتخاب روش مناسب موثر است .

(والدین گرامی می توانند برای آگاهی از جزئیات سه روش فوق ، نحوه برنامه ریزی و چگونگی به کاربستن آنها به سایت آموزش مرکز کاردرمانی رشد مراجعه نماید)

امتناع از مدفوع کردن
امتناع از مدفوع کردن زمانی تشخیص داده می‌شود که کودکی که ادرار کردن در توالت را یاد گرفته است، برای حداقل یک ماه از مدفوع کردن در توالت امتناع کند . البته این مشکل معمولا بدون درمان حل می‌شود. احتمال دارد کودکانی که امتناع از مدفوع کردن دارند دچار یبوست بوده و اجابت مزاج دردناک داشته باشند. در کودکانی که والدین آنها هنگام اشاره به مدفوع فقط از الفاظ مثبت استفاده می‌کردند و کودک را برای دفع مدفوع در پوشک تشویق می‌کردند. مدت امتناع از دفع مدفوع و زمان تکمیل آموزش به طور قابل‌توجهی کوتاه‌تراست .