پژوهشگران دانشگاه ویرجینیا به سرپرستی راشل نار به بررسی یک نمونه آماری متشکل از ۱۶۹ نوجوان بالای ۱۰ سال پرداختند و آنها را از سن ۱۵ سالگی تا ۲۵ سالگی تحت نظر گرفتند .
تحقیقات ایشان نشان داد که کیفیت دوستی در دوران نوجوانی به طور مستقیم جنبه های سلامت روانی و عاطفی طولانی مدت را پیش بینی می کند.»
وی در ادامه می افزاید: «دانش آموزان دبیرستانی دارای بهترین روابط دوستانه به مرور زمان از لحاظ چند جنبه از سلامت روان بهبود یافتند، در حالیکه نوجوانانی که در میان همسالانشان در طول دبیرستان محبوب بودند، بیشتر در معرض اضطراب اجتماعی در زندگی در سنین بالاتر قرار داشتند.»
نوجوانان سالانه مورد ارزیابی قرار گرفتند و به سؤالاتی درباره نزدیکترین دوستان خود پاسخ می دادند، و در مورد روابط دوستی و شرکت در مصاحبه ها و ارزیابی هایی که از جمله مربوط به احساساتی نظیر اضطراب، پذیرش اجتماعی، ارزش به خود و علائم افسردگی بود، گزارش می دادند.
به گزارش مهر، محققان دریافتند نوجوانانی که در سن ۱۵ سالگی دوستی های خود را اولویت بندی کردند، تا رسیدن به سن ۲۵ سالگی در مقایسه با همسن و سال های خود اضطراب اجتماعی پایین تر، افزایش حس ارزش به خود و علائم افسردگی کمتری داشتند.
محققان عنوان می کنند که شاید این رابطه به این دلیل باشد که تجارب مثبت با دوستان باعث تقویت احساسات مثبت در مورد خود در مرحله ای از زندگی می شود که هویت فردی در حال شکل گیری است.
