در بین آزمونهای متعددی که برای ارزیابی اختلال کم توجهی –بیش فعالی تولید شده دو مقیاسی که توسط کانرز برای والدین و معلمان ساخته شده ،جایگاه ویژه ای دارد .
مقیاس درجه بندی کانرز برای والدین
این مقیاس توسط کانرز در سال ۱۹۷۰ طراحی شد و ابزاری مناسب غربالگری است . همچنین به عنوان معیاری جهت بررسی شدت علائم مبتلایان به اختلال کم توجهی –بیش فعالی پذیرفته شده است . مقیاس امتیازدهی کانرز توسط والدین و براساس مشاهدات و اطلاعات ایشان در مورد رفتارهای قابل مشاهده در کودکان ۴ تا ۱۸ سال پاسخ دهی می شود . از این مقیاس۳ نوع وجود دارد :اپرسشنامه ۹۲ ماده ای اصلی ، پرسشنامه ۴۸ ماده ای و پرسشنامه خلاصه شده ۱۰ ماده ای . این پرسشنامه ۸ عامل بی توجهی ، مشکلات یادگیری ، پرخاشگری ، اختلال سلوک ، تکانشگری ، بیش فعالی ، مسائل روان تنی و مشکلات اضطرابی را مورد سنجش قرار می دهد . کانرز درسال ۱۹۷۳ پایایی مقیاس امتیازدهی والدین کانرز را دردامنه ۷۰% تا ۹۰% تخمین زد(به نقل از پاشازاده). اعتبار آزمون در این پرسشنامه ضریب آلفای کرونباخ ۹۳/۰ است که این مقیاس دارای میانگینی معادل ۴۲/۲۱ و انحراف استانداردی معادل ۳۸/۱۶ می باشد.به طور کلی ،در این مقیاس ، پسران در مقایسه با دختران نمره بیشتری می گیرند و با افزایش سن نمره وی کاهش بیشتری می یابد.
مقیاس درجه بندی کانرز برای معلمان
معلمان نیز می توانند اختلال کم توجهی –بیش فعالی را شناسایی کنند است(بورمیستر،۱۹۹۲) . در این مقیاس که دارای ۲۸پرسش است میانگین ۵/۱ یا بالاتر نشانه ی کم توجهی –بیش فعالی است. پژوهش انجام شده توسط ترایتز و همکاران ۱۹۸۲ نشان می دهد که این مقیاس در مورد کودکان ۴تا ۱۲ ساله از بهترین اعتبار اندازه گیری برخوردار است.
برای دریافت رایگان این پرسشنامه می توانید به بخش پذیرش مرکز کاردرمانی رشد مراجعه نمایید .